Melee wapens

Vandaag een onderwerp waar niet veel over wordt gesproken, maar mijn persoonlijk erg aanspreek; blanke wapens, of melee wapens... Je weet wel zwaarden en zooi. Bij een groot deel van de kostuums op fairs worden wapens gedragen. Vaak vraag ik me af, waarom? Waarom draagt iemand, in dit geval karakter, een dergelijk wapen? Een wapen zegt immers veel over een persoon, zijn stand en professie. Kostuums vertellen een verhaal niet waar. Bijvoorbeeld, een Romeinse soldaat met een Keltisch zwaard. Misschien is deze soldaat een Kelt in Romeinse dienst of is hij een soldaat die in Gallië heeft gediend. Er zijn talloze redenen te bedenken... Of, het persoon heeft gewoon niet nagedacht over zijn kostuum en draagt  gewoon een spiffy zwaard.
Al zou hij niet de intentie hebben om een Romeinse soldaat uit te beelden, veranderd niets aan het verhaal wat wij met onze ogen zien. Soms komen in verhalen situaties voor die zichzelf tegen spreken zonder de schrijver het zo bedoelt heeft. Zo worden door vele critici de Twilight-reeks als anti-feministisch gezien omdat het vrouwelijke hoofdpersoon zo passief en egoïstisch is, plus het geen-seks-voor-het-huwelijk moraal dat wordt gepredikt. Dat betekend niet dat de schrijver het zo bedoelde. Het verhaal is gewoon slordig in elkaar gezet waardoor lezers die boodschap eruit kunnen halen. Het zelfde geld voor kostuums. Zo zag ik bijvoorbeeld meerdere kostuums waarbij het karakter een pistool draagt, maar ook messen als vingers heeft… Hoe haal je de trekker dan over? Waarom heb je überhaupt een pistool als je dergelijke handschoenen draagt? Immers, welk soort personages gebruiken deze wapens, op Freddy Kruger na… ligt het aan mij of hebben al deze moordenaars germaanse namen? Jason Voorhees, Kruger, Michael Meyers... Hoe dan ook, het past gewoon niet bij elkaar.

Dit is waar dit artikel, of wat dat betreft de hele beginnersgids, over gaat. Hoe vertel ik een verhaal door middel van mijn kostuum?

Als eerste wil benadrukken is dat het wapens zijn. Natuurlijk hebben wapens iets avontuurlijks en zijn het mooie objecten. Maar het blijft gereedschap, in dit geval om te verwonden of te doden; Vaker het laatste... Iemand draagt een wapen omdat A, het bij zijn of haar stand hoort, zoals de rapier. B, hij of zij in potentieel gevaarlijke situaties terecht kan komen. Journalisten, verkenners of legerartsen bijvoorbeeld. Of C, omdat het bij de professie hoort.
In de gevallen A. en B. zijn de wapens voor noodweer bedoeld en daarom niet specifiek om te doden. In geval C. meestal wel. In dit geval hebben we het over soldaten, huurlingen en gevaarlijk tuig. Zij hanteren wapens die bedoelt zijn om te verminken en te doden. Wapentrauma is ernstig, vooral omdat het bewust is aangericht. Om een beeld te krijgen hoe de slachtoffers van vroeg twintigste eeuwse wapens eruit kunnen zijn, zoek De Loopgraaf Oorlog op van Jaques Tardi; een bundel stripverhalen over soldaten aan het front. Over Tardi gesproken, hij heeft ook verhalen van Jules Verne getekend.
Wat ik hiermee duidelijk wil maken is, als een karakter een wapen heeft is hij of zij bereid om dat te gebruiken

De wandelstok

Het is waarschijnlijk één van de populairste wapens onder de gentleman. Het geeft een man klasse,
In tegenstelling tot grote broer kan de kleinere wandelstok worden gehanteerd als een zwaard. En bekwaam stokvechter kan iemand zelfs onder uittrekken met de handgreep. Als de stok een knop heeft kan deze in het ergste geval als knots worden gebruikt. Denk echter aan, een wandelstok is uiteindelijk om te lopen en het materiaal afleggen tegen bewerkt staal. Maar als een stok alles is wat je hebt, mep maar een eind weg.

als hij weet hoe hij er mee moet lopen, (Serieus, met een wandelstok lopen is een kunst die de meeste niet beheersen), maar is ook een effectief verdedigingswapen. Generaties lang hebben reizigers zich verdedigd met de loopstokken en pelgrimsstaven die aan het hart liggen van vele vechtkunsten.

Gereedschap

De arbeider heeft geen wandelstok nodig. Hij heeft zijn handen immers al vol met het gereedschap welke hij dagelijks gebruikt. Hij kent zijn gereedschap beter dan enig ander object en weet donders goed hoe hij zich daarmee kan verdedigen. Het is niet voor niets dat de eerste wapens voortkomen uit landbouwwerktuigen en gereedschap. Een zwaard is in principe een gespecialiseerd mes. Net als in het geval van de wandelstok is gereedschap gemaakt voor bepaalde taken, waar vechten niet toebehoord. Ze zijn relatief breekbaar, zwaar of onhandig in een gevecht, maar hun gebrek aan finesse wordt gecompenseerd door hun omvang en massa. Hammers zijn populair, maar ook spade, uitbeenmessen, handzeisen en zelfs scharen kunnen angstaanjagend zijn in de juiste handen.

Sabels

Het wapen voor officieren en cavaleristen. De sabel brengt verluchting in de anders rauwe omstandigheden op het slagveld. Geen zelf respecterende militair durft zich zonder te vertonen.

  

Rapieren

Het wapen van de patriciër, de jonker. Het is hun privilege om dit zwaard in het openbaar te mogen

dragen. Vaak wordt de rapier in combinatie met dolk of een beukelaar gebuikt wat het één van de weinige zwaarden maakt die in combinatie met een ander wapen wordt gehanteerd.

Bajonet

 “Weet je wat het engste is wat een man ooit tegen mij heeft gezegd? Bevestigd bajonet.”

Het wapen van de gewone soldaat. Van oorsprong verving het grotendeels de pieken op het slagveld, maar zelfs nu wordt het nog op vuurwapens bevestigd. Zelfs aan het begin van de twintigste eeuw geloofde generaals dat de bajonet het ultieme wapen op het slagveld was en trainde hun troepen intensief in het gebruik. Soldaten kregen in het begin van de eerste Wereld Oorlog zelfs minder kogels mee om bajonet gebruik aan te moedigen. In de realitiet gebruikte de meeste soldaten het meter lange mes vooral om hun helm aan op te hangen en hun brood te snijden. In het gevecht zelf gaven veteranen echter de voorkeur aan een ander type wapens waar de generaals van gruwelde… En wat dat betreft de rest van de wereld. Dat brengt ons tot de volgende categorie.

Geïmproviseerde wapens

Gebroken flessen, stoelen en de bekende ‘spijker door de plank’. De meeste geïmproviseerde wapens worden verbonden met de onelegante gevechten op straat of de lokale saloon. Maar ook professionele vechters hebben zelf wapens gemaakt die hen beter diende dan de uitrusting die hun superieure hen uitreikte. Bajonetten waren ideaals om vijanden in melee in het veld te bevechten, maar waren niet praktische in de krappe loopgraven waar zij letterlijk op de tegenstanders moesten springen en rug aan rug moesten vechten. In de eerste wereldoorlog maakte soldaten boksbeugels met vast gelaste spijkers (trenchspikes) en knotse met scherven om de vijand in de loopgrave te bevechten. Vooral geslepen scheppen waren populair. Het beroemdste voorbeeld is de Australiër John Hines , aka de Souvenir King, die de strijd inging met bandeliers vol granaten over zijn schouders om naar de vijand te gooien.

Kukri

Oorspronkelijk afkomstig uit Nepal, waar het gebruikt werd om takken weg te kappen. De Ghurka

soldaten in Britse dienst vochten met dit kapmes. De reputatie van de Ghurka als soldaten is dusdanig legendarisch dat zelfs westerse landen het model van de Kukri in hun blanke wapens hebben verwerkt. Het is het symbool geworden van het Nepaleese leger

Hier laat ik het voorlopig bij. Vind jij dat er een wapen ontbreekt, laat een reactie achter in de commentaren.