In gesprek met, Ruud de Korte

Londen. Het is waarschijnlijk de meeste iconische steden binnen de Steampunk en misschien zelfs in

de literatuur. Het is een stad die bijna elke periode van de geschiedenis heeft meegemaakt. Sporen in de stad wijzen naar de overheersing van de Romeinen tot de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog. Het overleefde stadsbranden en opstanden en werd het hart van een rijk dat geen genoegen nam met het eiland waarop het zich bevond. Het getuigd van de menselijke ambitie en volharding. Traditie en vooruitgang. Geen wonder dat het zo inspireert.

Ik kom niet vaak in het buitenland, maar toen ik hoorde dat meneer de Korte een fotoboek wilde uitbrengen met de naam ‘Steampunk Empire’ wilde ik daar meteen het fijne van weten. Hij stond er echter op dat we elkaar zouden ontmoeten in de top van de Big Ben te Londen.

Op een onbewolkte zondagmorgen in de herfst begeef ik me door monumentale straten. In dit vochtige weer voelt het als de koudste dag op aarde als ik aan de voet van de toren sta. Boven mij maken de sterren plaats een blauwe lucht als ik zijn trappen beklim. Tegen de tijd dat ik boven arriveer schijnt de zon zijn eerste licht op de stad. Voor het raam staat meneer de Korte de zonsopkomst in stilte te observeren. Ik durf hem niet te storen, maar hij heeft mijn aanwezigheid al opgemerkt. 

Wij nemen plaats aan een salontafel die wij speciaal voor de gelegenheid voor deze gelegenheid is geplaats en beginnen het gesprek.

Dankaert Lexicon: Goede dag mijn heer. Hoe gaat het met u?

Ruud de Korte: Met mij gaat het goed.

Dankaert: De meeste die dit lezen kennen u waarschijnlijk al van Facebook, festivals en van uw foto’s. Maar kan u toch iets over uw dagelijkse activiteiten zodat nieuwe lezers weten wat u doet.

Ruud: In het dagelijks leven werk ik met computer om PDF’s te bewerken of kleurbeheersing. Verder geef ik training of demonstraties over alles wat met persen en printers te doen heeft. Verder maak ik veel reizen voor het maken van foto’s op locatie.

Dankaert: Wat waren jouw hoogtepunten van afgelopen jaar?

Ruud: Elke dag is een feestje, maar ik kan geen 365 hoogtepunten noemen. Mijn geheugen is begrensd. Op fotografisch gebied scoorden ik dit jaar wel de hoogtepunten. Ik heb dit jaar gebruikt voor reis naar het Steampunk Doncaster Event in Engeland om daar workshops te geven over fotografie en bewerkingen. Nu ben ik wederom uitgenodigd voor het volgende jaar.
Daarnaast bezig geweest met het samenstelling en lancering van mijn boek. Daarvoor ben ik uitgenodigd te worden om steampunk evenementen te bezoeken. Daarbij heb ik internationale contacten gelegd en nieuwe kunstenaars leren kennen.

Dankaert: Dat klinkt inderdaad noemenswaardig… Iedereen die van u heeft gehoord weet dat u een bekwaam fotograaf bent, maar hoe bent u met fotografie begonnen?

Ruud: Mijn eerste lessen kreeg ik van mijn vader toen hij me mijn eerste camera gaf. Hij leerde me een camera te bedienen, sluitertijden en diafragma instellen. Op school had ik lessen in optica en in mijn werk leerde ik werken met kleur en gamma instellingen, fotografische curves, etsen van films, kleurcorrecties, RGB, CMYK, L*a*b en icc profielen, color management...

(Dankeart knikt instemmend alsof hij weet wat de fotograaf het over heeft. Zijn technische kennis van fotografie komt enkel van het slopen van oudere camera’s.)

…Kortom, alles wat met beeldvorming te maken heeft. Al die technische bagage heeft een jarenlange opbouw en ruime ervaring geëist waarin ik beroepsmatig leerde om de realiteit na te bouwen in beeld, zowel in zwart-wit als (later) in kleur.
Op een dag kreeg ik de gelegenheid om heel goedkoop een tweedehands professionele camera te kopen. Alle informatie die in zo’n camera zit kon ik herleiden naar alle kennis die ik had geleerd. Dankzij deze camera kon ik het nalaten de realiteit na te maken en in plaats daarvan mijn eigen fotografische realiteit te bouwen. Wat ik niet wist waren zaken over compositie. Dat leerde vanzelf op bijeenkomsten zoals de fantasie-evenementen. En zo is het begonnen.

Dankaert: Heeft u naast fotografie nog andere interesse?

Ruud: Magisch realisme. Elke schilder die de fotografische realiteit kan schilderen heeft mijn   Daarnaast luister ik ook ambiance muziek, maar ook enorme herrie. Verder ben ik vreselijk onder de indruk van diverse films van David Lynch. Een van mijn favoriete scene’s zwierf rond op youtube maar die is helaas verwijderd, hier is een impressie: 

interesse.

Dankaert Lexicon: U bent er dus jong met fotografie begonnen. Heeft u ooit iets anders gedaan dan fotografie?

Ruud: Ik was een DJ in de jaren 90. Hele leuke tijd geweest. Ik draaide geen snoeiharde techno, of zo. Mijn doel was altijd om de dansvloer zo vol mogelijk te krijgen. Dat lukte aardig.
Tegenwoordig  geef ik workshops over mijn fotografie en nabewerking. Als mensen willen weten hoe mijn foto’s tot stand komen dan ben ik altijd bereid om e.e.a. uit de doeken te doen. Het grappige is dat ik daarvoor in het buitenland bekender ben dan in Nederland.

Dankaert: Het is inmiddels bekend dat u een passie heeft voor Steampunk en de fotografie daarvan, maar wat was uw eerste aanraking met Steampunk?

Ruud: Leuke vraag, en als je de flaptekst van m’n boek leest dan staat het er uitgelegd. Mijn eerste aanraking met Steampunk was op de Elf Fantasy Fair in 2010, waar ik mensen in kostuum zag waarvan ik de stijl niet kon benoemen. Daarna zag ik deze kostuums weer op Castlefest. Deze stijl had iets mysterieus en toch vertrouwd. Het was geen Goth of Victoriaans. Het had iets herkenbaars wat tegelijkertijd toch weer vervreemdend was. Hun kleurgebruik van kaki, bruin, kopergroene roestkleuren en thee tinten. Dat in combinatie met de toepassing van leer, messing en metaal was het eerste wat me opviel. Later ondekte ik door middel van Google dat de term Steampunk erbij hoorde.

 Dankaert: Heeft u zelf ook kostuums?

Ruud: Ik heb geen outfit. Ik bekijk kostuums liever op afstand. Dit jaar had ik mijzelf als doel gesteld zoveel mogelijk over Steampunk te weten te komen en de mensen erachter. Dat is meer dan ruimschoots gelukt. Wat dat betreft is er dit jaar veel gebeurd en daar zijn goede contacten en vriendschappen uit voortgekomen. Dat heeft allemaal geleid tot nog veel meer, maar daar ga ik niet over uit de school klappen.

Dankaert: Intressant en spannend… Maar wat ik mij afvraag, is Steampunk-fotografie ‘anders’ dan reguliere fotografie?

Ruud: Ik zie Steampunk fotografie als een combinatie van model- en post-processing waarbij mijn nabewerking iets toevoegt aan het kostuum en absoluut niet andersom. Ik hoor daarom regelmatig “Jij fotografeert mij zoals ik Steampunk aanvoel” en “Jouw foto’s voegen iets toe aan mijn outfit”. Het is de balans zoeken tussen (met alle respect) iemand met een hoedje waar een tandwiel op geplakt zit en gefotografeerd met een smartphone instagram bewerking, en een outfit tot in detail uitgewerkt waar alles in balans is en er geen indruk wordt gewekt dat  er gebruik wordt gemaakt van een digitale 

camera of steeds terugkerende post-processing gimmick.

Dankaert: Maakt die uitdaging het 'moeilijker'?

Ruud: Moeilijker? Nee, anders. Het is fotograferen met aandacht voor de details en het personage voor de camera. Ik vraag vaak voordat ik een foto neem: “Welk personage ben je? Ben je stoer of held of vrouwelijke femme fatale, bitch, bad ass, macho…” Ik probeer de personage naar voren te halen in mijn nabewerking.

De fotograaf Ansel Adams heeft een grote invloed op mijn werk. Zijn motto was: “You don’t shoot a good photo, you make one”. Ik houd me daar aan. Ik heb mensen voor mijn lens waar ik de tijd voor neem, al is het o, zo kort. De één poseert van naturen, de ander heeft daar meer moeite mee. Dat wil niet zeggen dat het slechtste model dan ook de lelijkste outfit heeft, of andersom. Het vinden van die balans is zo mooi om te ervaren tijdens een shoot.

Dankaert: Waar kwam het idee vandaan om Steampunk Empire samen te stellen?

Ruud: Ik vond het zonde om niets te doen met mijn arsenaal van vier jaar foto’s maken op verschillende Fantasy-events in binnen en buitenland.  Ik ben voor de foto's bijvoorbeeld naar Katwijk, afgereisd,  Duisburg in Duitsland, de wapenkamer van Slot Sypesteyn, Doncaster in Engeland, Veenendaal, Gouda, Leiden, de Kasteeltuinen Arcen buiten de EFF om, en nog een paar lokaties.

Dankaert: Dus het is eigenlijk een heel internationaal werk. Komt daar ook de titel Steampunk empire vandaan?

Ruud: Omdat mijn werk invloeden van Duitsland tot de UK beslaat. Ik was zeer verrast om te zien dat Steampunk in Engeland toch echt anders is. Ik heb Suna Das voor de lens gehad, geboren in Nederland, jong verhuist naar Schotland en heeft Indiase Steampunk in haar outfit. Met al die nationaliteiten was de naam Steampunk Empire gerechtvaardigd.

Dankaert: En? Zijn de vruchten van uw werk geworden wat je er van had verwacht?

Ruud grijnst: Ja.

Dankaert: Ik denk (en hoop) dat veel mensen uit kijken naar Steampunk Empire. Heeft u nog andere projecten en plannen in het verschiet waar wij van op de hoogte moeten zijn?

Ruud: Ik ben ondertussen gestart met een ander Steampunk project, grootser van opzet. Verder zeg ik daar niets over, want de eerste resultaten zullen laat 2014 klaar zijn. Houd mijn fotografie pagina op  Facebook in de gaten: https://www.facebook.com/SpaceMachineImagery

Daarmee sloot wij ons gesprek af. Terwijl ik de trappen afdaalde dacht ik na over zijn ambities en hoe hij de mensen achter Steampunk wilde leren kennen. Dat wil ik ook. Steampunk komt immers voort uit de mensen met passie. Ik wil ook weten wat hem drijft. Wat hen inspireert.  Ik denk dat dit gesprek een goed begin is en hoop dit vaker te doen. Daarnaast vraag ik mij af welke andere Steampunk projecten in Nederland worden gerealiseerd. Wat wordt er eigenlijk gedaan? Er zijn evenementen zoals D.E.S.C. en Emporium Verneseque. Maar wat is er nog meer? Zijn er schrijver? Artiesten? Grootschalige projecten, zoals Neverwas Haul? Wie weet? Ik hoop meer van deze creatieve geesten te vinden en hun visie te horen.

Ruud’s boek, Steampunk Empire, komt 15 november 2013 uit

---