De Dief versus de Masochist

In mijn vorige artikel, A tale of two City's heb ik uitgelegd waarom ik Thief beter vind dan Dishonored. Twee overeenkomende spelen die plaatsvinden in retro-futuristische werelden. Dishonored is de populairste van de twee en waarschijnlijk ook toegankelijker. Toch lukte het deze bestseller niet mij te grijpen en tot de dag van vandaag heb ik niet de moeite genomen om het laatste hoofdstuk te spelen, want... Het kan me eigenlijk gewoon niet schelen.
Dat in tegenstelling tot Thief. Maar waarom?

In het vorige artikel, waarin ik de twee titels vergelijk, heb ik het over het verschil gehad tussen de werelden en dat de wereld van Thief gewoon gevarieerder is en daarom aantrekkelijker. Ik wil wel benadrukken dat Dishonored een goed spel is een wellicht de titel, beste spel van 2012 verdient, maar dat kan ook aan de concurrentie liggen die bar weinig originele titels heeft uitgebracht de laatste jaren.

Tot zover de samenvatting. Op naar het onderwerp van vandaag

Corvo versus Garrett

Laten we beginnen met het hoofdpersoon van Thief, Garrett

Garett is een meesterdief die ooit werd opgeleid door de mystieke Keepers, een geheimzinnige organisatie die runes gebruikt om de toekomst te voorspellen. Garrett wordt door hun gerekruteerd nadat hij één van hen probeerde te zakkenrollen als kind. Onder de indruk dat het hem bijna was gelukt werd hij door hen opgenomen en getraind tot de meesterdief die hij is geworden.
Garett had echter geen behoefte om Keeper te worden en ontsnapte zo snel zijn training was voltooid.

Garett wordt een professionele inbreker die ongewone opdrachten aanneemt. Zo komt hij ook in de problemen. In het eerste deel ontwaakt hij een groot kwaad door in te breken in een vervloekte Kathedraal. Hij vind uiteindelijk een manier om het kwaad weer op te sluiten, maar dan ontdekt hij een reliek die alle inwoners in ondoden had veranderd, om op die manier het kwaad binnen te houden. Maar Garrett,  kortzichtige lul die hij is, neemt hij het reliek mee voor zijn opdrachtgever. Genoemde opdrachtgever blijkt echter een natuur godheid te zijn die de City wil vernietigen.
Oeps.

En wie is Corvo? Hij is een Lijfwacht die mogelijk de vermoorde keizerin ooit heeft bezwangerd en gedurende het spel haar dochter, de prinses, moet redden die wel of niet zijn dochter is.
Hij wordt geholpen door een aantal karakters die zeggen wat hij moet doen en... Uhm. Hmm...
Hij krijgt ook magische gave van de zogenaamde Outsider die hem magische gave geeft om te kijken wat hij er mee doet... Verder doet de Outsider niets.
En dan wordt hij verraden, al had hij dat vanaf het eerste moment al kunnen weten... Ehm.

Het spijt me zeer, maar meer kan ik niet over Corvo vertellen.
Andere karakters in het spel vertellen wat hij moet doen of de speler maakt de keuze voor hem. Het verteld niets over hem. We leren Corvo niet als persoon kennen. Hij is generiek en is markt technisch een goede keuze. Spelers kunnen zich daar makkelijk mee vereenzelvigen. De keuzes die zij maken lijken daarom echt hun keuzes, niet die van Corvo.
Ik denk dat het idee is dat de speler het gevoel heeft dat hij Corvo is, maar voor mij is hij gewoon een marionet. Eentje die niet weet naar we hij moet luisteren Als ik Corvo ben, waarom werk ik dan voor drie mannen die mij gegarandeerd zullen verraden. Het Hart dat je van de Outsider krijgt waarschuwt daar zelfs voor. Je zou ze ook makkelijk van kant kunnen maken. De enige karakters die je echt helpen zijn… alle andere karakters. Sommige bedienen de bar of vegen de vloer. Die drie doen dat niet eens. Ze vertellen alleen wat je moet doen.

En wat vindt Corvo daarvan. Geen idee, want hij zegt geen woord. In tegenstelling tot Garrett. Aan het begin van elk hoofdstuk verteld Garrett waar het op staat, hoe de City werkt, wie de personages zijn, waarom hij een opdracht doet. Je ziet de wereld door zijn ogen en begrijp waarom hij doet wat hij doet
Corvo aan de andere kant is een marionet. Hij heeft maar één motivatie en dat is de prinses redden. Voor de rest neemt Corvo je mee door Dunwall, maar heeft nergens een mening over, noch legt hij uit waarom hij zijn opdrachtgevers vertrouwd. Hij is net een gemuilkorfde masochist die bewust suïcidale opdracht aanneemt. Dat zou ook verklaren waarom hij niet zij toen hij werd gearresteerd voor de moord op de keizerin... Nu ik er over nadenk! Alles wat hij doet is volstrekt logisch als hij een masochist is!
Verklaart ook waarom hij dat masker draagt 

Aan het eind van het spel heeft Corvo ook niets meer te doen, behalve zich door een corrupte stadswacht in een kist laten opsluiten, Pulp Fiction style. Hij is, of een lijfwacht van de keizerin. Of hij ontvlucht de stad. Alleen de laatste optie is interessant, maar het geeft de speler niet echt iets om naar uit te kijken. Behalve wakker worden in een cel, want dat waarschijnlijk zijn favoriete habitat.

Garrett aan de andere kant is een dief. Je weet dat hij gegarandeerd in de problemen komt. Daarbij komt dat de Keepers hem aan de gaten houden. Waarom doen ze dat?
En aan het einde van Thief 1 wordt Thief 2: The Metal Age aan aangekondigd. Ja, oké  het is een marketing truc, maar ik wilde weten wat de Metal Age was. Ik was klaar om Garrett te spelen.

Dus wat mij betreft een tweede punt naar Thief.