Dishonored

In één van de grote topper op games gebied in 2012 was onbetwist Dishonord. Een spel waarin de speler in de huid kruipt van Corvo Attano, de lijfwacht van de koningin en haar dochter. Tijdens een epidemie die de bevolking van de stad Dunwall decimeert wordt deze koningin vermoord en Corvo krijgt de schuld. Hij wordt gearresteerd maar ontsnapt met wat hulp van het verzet en wordt de sluipmoordenaar voor de drie leiders van het verzet die de dochter van de koningin, Emelie, op de troon willen plaatsen.
Als Corvo sluip je door de straten en over de daken van het geruïneerde Dunwall waar een  dodelijk plaag heerst die zijn slachtoffers eerst in een soort zombies veranderd, en waar alle vrouwen broeken dragen. Dat is een ding daar kennelijk… Of de makers waren te  om lui aparte jurken voor hen te maken.

Het gene waar Dishonored in uitblinkt is zijn retro futuristische uitstraling. Het eerste wat ik dacht toen ik deze setting zag was echter: ‘Dit doet me erg denken aan Half-Life 2!’ De vormgeving van doet erg denken aan een retro-futuristische versie van City 17 als de machines van Combine op Walvisolie werkten. Er lopen zelfs wachters rond op stelten die erg lijken op Tripods! Goed geknipt en geplakt Viktor Antonov! Dacht je dat we het niet zouden merken? 

Is het een goed spel? Ja.
Is het fantastisch? Meh. Het is leuk om te spelen maar geen spel waar ik speciaal voor thuis blijf. De game is uitstekend en de vrijheid hoe je problemen oplost eindeloos, maar je moet van dit soort games houden om er echt van te genieten.
Maar waar het mij werkelijk om gaat, Is het Steampunk?

De setting van Dunwall heeft alles om een Steampunk verhaal te vertellen. In de achtergrond informatie kon worden ontleend dat Dunwall rijk is geworden door de walvis jacht en zijn macht heeft verworven dankzij het gebruik van de olie. Tijdens gespreken tussen officieren wordt ook gespeculeerd dat Dunwall een grootmacht zou kunnen zijn als de stad niet door de plaag zou zijn getroffen dankzij deze energiebron.

Maar dat gezegd te hebben, is het verhaal van Dishonored Steampunk? Laten we eerst definiëren wat Steampunk is. Steampunk is een vorm van scifi dat zich afspeelt in een alternatief verleden waarin technologie de drijfveer is voor het veranderde verloop van onze geschiedenis. Kortom het zijn what-if verhalen waarin technologie de hoofdrol speelt en hoe de mens deze technologie gebruikt. Bijvoorbeeld, stel je voor dat cybernetische technologie al bestond tijdens de tachtig-jarige oorlog en Willem van Oranje werd gered met cybernetica na de moordaanslag van Balthasar Gerards. Dit zou zeer grote gevolgen hebben gehad voor de onderlinge relaties in de republiek en er misschien tot hebben geleid dat Elisabeth competente leiders had gestuurd in plaats van de graaf van Leichester.
Dunwall is een fictieve wereld. Daarom is het per definitie geen what-if verhaal. We weten niet hoe de wereld er uit zou hebben gezien als ze geen walvisolie als energiebron hadden.

Maar hoe zit het met de rest van de setting. Stel dat Dunwall een alternatief London in onze alternatieve geschiedenis, laten we zeggen 1700, zou het dan Steampunk zijn?
Nee.
Het verhaal van Dishonored is één van loyaliteit en verraad en ook geen bijster originele kijk daarop. Het verloop op zich is cliché en voorspelbaar. ‘Wie had kunnen raden dat deze drie mannen die niet gerespecteerd werden zich tegen jou zouden keren om zelf de macht te grijpen!’ Het feit dat je van de bovennatuurlijke Outsider een gadget krijgt om hun gedachten te lezen houd de spanning er ook niet in.
Nu zijn er interessante keuzes die de speler kan maken die grote gevolgen hebben voor het verloop van situaties en zeker de moeite waard zijn om te verkennen, maar zal ik niet dieper op in gaan.
Waar het me hier om gaat is dat je ditzelfde verhaal in elke andere setting had kunnen plaatsen.
En dat is ook gebeurd. Het complot met de ziekte in een stad is meerdere malen verteld in spelen. Neverwinter Nights. Morrowind. Dragon Age. Al voordat je Dishonored gaat spelen weet je al door wie de ziekte is veroorzaakt. Een goed verhaal mag en kan simplistisch zijn, absoluut. Maar het is te cliché en te voorspelbaar. Net als de grote twist dat de goederikken eigenlijk slecht zijn voelt aan alsof ze de speeltijd proberen uit te rekken.
Voor de rest raakt geen enkel van thema’s van Steampunk. Hoe gaan wij om met technologie? Hoe gebruiken regeringen technologie? Het is zichtbaar in de setting, maar niet in Corvo’s verhaal. Het feit dat het nu in een retro-futuristische setting plaats vindt maakt het niet Steampunk.
Je kan er geen tandwielen op plakken, deze insmeren met walvisolie en het Steampunk noemen. Dit was waarschijnlijk ook helemaal niet wat de makers wilden doen. Zij wilde gewoon een visueel aantrekkelijke wereld maken met originele ideeën. Dat is gelukt. Dunwall is een mooie stad, ik vind ik al die ruïnes erg overdreven. Zelfs de huizen van gegoede burgers zien eruit over voetbalhooigans daar huis hebben gehouden. Maar afgezien daarvan een mooie titel die ik kan aanbevelen aan Steampunk liefhebbers.